Onderwerp: [DF] Let The Flames Begin za apr 05, 2014 5:51 am
“Good and Evil have the same face; it all depends on when they cross the path of each individual living being.”
De wind die onder zijn vleugels door suisden gaf hem een voldaan gevoel. Vliegen zou nooit of te nimmer doelloos en saai voor hem worden. Zeker niet als hij stukken nieuw land kon ontdekken door het luchtruim boven alles te verkiezen. Destructie was zijn drijfveer. Voornamelijk de constructies gemaakt door de mens, die zichzelf als het slimste levende wezen op de planeet zag. Caellus had een hekel aan ze. Telkens wanneer ze zich bedreigd voelden, dan onderdrukten ze de andere levende wezens om hen heen. Hij zou zich nooit onderdanig aan één van hen voelen en dat liet hij altijd goed merken. Misschien was pure destructie niet echt een oplossing. Hersenloos dingen in brand steken en levens ontnemen was nou niet bepaald een heldendaad. Iets anders kon hij echter niet, want dat was het enige wat scheen te werken. Het scheen de mens te onderdrukken en Caellus hield van de emotie die dan in hun ogen zichtbaar was. Angst. Hij kon angst niet alleen bij hen zien, maar ook ruiken. En wat hield hij van die geur.
Het was een tijdje geleden sinds hij voor het laatst een menselijke vestiging had gezien. Hij had besloten om verder te reizen en kwam per toeval boven het land bekend als Escia uit. Een kleine grijns speelde op zijn snuit toen hij zich dit realiseerde; hier had hij een hele lange tijd geleden ook nog voor verwoesting gezorgd. Zouden de mensen alweer wat dingen hebben opgebouwd? Misschien kon hij opnieuw roet in hun eten gooien. Caellus liet zichzelf wat in het luchtruim zakken en keek uit naar iets wat hij zou kunnen herkennen als een menselijke vesting. Hij had het al snel gevonden; een klein dorpje aan de rand van een rivier. Het was niet groot, maar zeker weten de moeite waard om paniek in rond te zaaien. Hij liet zich nog verder zakken en liet een luide brul horen om zijn aankomst aan te geven. Nog voor hij echter goed en wel kon landen, sperde hij zijn bek wijd open, koos een bepaald punt binnen het stadje uit en spuwde zijn gifgroene vuur die richting op. Geschreeuw vulde al snel zijn gehoorgang en gaf hem een gevoel van voldoening. Klaar was hij echter nog niet. Zijn groene ogen kregen verscheidene huisjes in het vizier, waarna hij het snelle besluit nam om die plat te walsen met zijn staart. Wat kon het hem nou schelen dat er mensen in zaten? Net goed. Sissend sloeg hij zijn vleugels weer uit en hupte de lucht in, waarna hij boven het dorpje bleef zweven en een volgend punt uitzocht om in brand te steken. Het was jammer dat de grootte niet echt aan zijn criteria voldeed, maar de rest van Escia zag er vast beter bebouwd uit. Althans, dat mocht hij hopen. Anders was hij wel heel snel klaar met dit land.
Ausna
Aantal berichten : 116 Registratiedatum : 15-01-14 Woonplaats : Ummm, wich one to choose? I have two
Magiër ID Leeftijd: 14 Guild: Nah, too much promises that will be broken ~ Rang: Rang E
Onderwerp: Re: [DF] Let The Flames Begin zo apr 06, 2014 9:17 pm
Ausna liep rustig door Aquaia City, al was het grootste deel van de bevloking arm was het er wel een soort van vredig. Ze sprong op een paar kratten die dicht tegen een rijtje huizen stonden en vervolgde haar sprong naar de huizen zelf, dit deed het meisje om een goed zicht van de stad te krijgen. Ausna keek naar de lucht om te kijken hoe het weer eruit zag, al waren de wolken niet het enige in de lucht. In de verte was een enorme schim te zien, het kwam met een razende snelheid dichterbij. Snel kreeg de schim een betere vorm, al was het niet echt wat gehoopt zou zijn: een draak, het was een draak! Hij was nu boven de stad aan het vliegen en slaakte een enorme brul, die was zo hard dat Ausna helemaal ineen zakte en meteen haar handen over haar oren vouwde, zijn staart plette een paar huisjes in keer. Ausna keek deels verwonderend, deed angstig naar het enorme dier. Wat zou ze doen? Er zou waarschijnlijk geen enkele mogelijkheid zijn om tegen dat enorme beest op te kunnen, er zat dus maar een ding op: aan zijn kant komen staan. Het maakte haar nu even niet uit wat andere van haar zouden denken, het belangrijkste was nu om even niet verschroeid te worden. En natuurlijk de draak proberen te beschermen.
