De ochtend was al een lange tijd geleden aangebroken. De zon had zijn gebruikelijke baan om de aarde weer gemaakt en stond nu op hetzelfde punt als waar het vierentwintig uur geleden had gestaan. Een andere weg dan deze, zou de brandende ster vast niet maken. Het idee alleen al om steeds dezelfde weg te moeten bewandelen en niks nieuws te kunnen zien, was voor velen verschrikkelijk. Om dag in, dag uit dezelfde routine te moeten maken, was iets dat alleen voor simpele zielen was weggelegd. Zielen die geen spanning in hun leven wilden of verandering konden accepteren. Maar er waren ook zielen die teveel drama in hun nietige leven hadden en het onderhand wel zat begonnen te worden. Een jonge, roze harige vrouw liep over het zachte gras die de Amea Plains te bieden hadden. Ze kende het gebied maar al te goed, evenals wat het te bieden had. Voor veel mensen waren deze grasvelden een geschikte rustplaats. Vooral voor reizigers die net een hele omweg hadden gemaakt om het Estar Forest. De rede dat zij hier echter was, was niet echt om te picknicken. Nee, ze was al een tijdje op zoek naar haar verloren zus. Lily was één van die ongelukkige zielen die last had van karma. Ze had namelijk niet alleen nooit haar vader leren kennen, maar was ook nog eens haar moeder en stiefvader in één week verloren en sinds kort was ze ook nog haar halfzusje kwijtgeraakt. Het zusje die ze had gezworen te beschermen, zelfs al kostte het haar eigen leven.
Lily was dus op zoek naar haar zesjarig zusje. Of in ieder geval naar een teken dat deze nog leefde, want dat wist ze eerlijk gezegd nog niet eens. Een zucht ontsnapte haar lippen, waarna ze voor een moment naar de blauwe lucht keek. Waarom ging nooit eens iets zoals zij het wilde? Ze wilde sterker worden, laten zien dat ze zichzelf en anderen kon beschermen, maar iedereen haalde haar altijd op de één of andere manier wel in. Oké, goed, Aaron had haar niet echt ingehaald, maar Cathy had haar ook al getoond dat ze heus wel voor zichzelf kon zorgen. Dat ze, als het moest, Lily kon beschermen. En dat op zesjarige leeftijd. Hoe lang had zij wel niet gedaan over haar training? En Cathy deed het gewoon in twee jaartjes tijd. De jonge vrouw liet haar blik weer zakken, waardoor ze een figuur op het veld opmerkte. Het was bij lange na niet de persoon die ze zocht. Ze leek zelfs bijna volwassen. Bovendien was ze blond en die haarkleur zat niet in haar familie. Merkend dat ze eigenlijk op het meisje was afgelopen, zonder dat überhaupt door te hebben, bleef ze stilstaan. Moest ze nu een gesprek opstarten?
OOC: In Escia is het zomer. De seizoenen lopen in dezelfde chronologische volgorde als bij ons xD
