Oh, you two {Ace + Risper}

Onderwerp: Oh, you two {Ace + Risper} wo jan 22, 2014 8:40 am

Een windvlaag waaide door Ausna's haar waar ze totaal biet van hield, het was zo koud! Ze liep rustig naar de waterval, daar waar haar voeten hadden heen gelopen zonder dat de blondine het doorhad. Ze was aan het denken wie ze in de afgelopen dagen had ontmoet, en dat zijn alleen jongens. Ausna probeerde hun namen te herinneren en eentje van de twee kwam nu even bij haar op Ace, deze jongen was ook een magiër, tenminste, dat zijden de bewijzen die zij had verzameld. De andere kwam wel later bij haar op. In haar gedachten verzonken had ze niet door dat ze nu al bij de oever stond. Het was helemaal leeg bij de waterval en dus besloot de blondine maar wat te zitten, en wat met haar magie te oefenen. Ze deed haar schoenen uit en ging on het zachte gras zitten met een deel van haar benen in het water. Dit gaf haar meteen meer energie en dus pakte ze haar boog, en begon het water in de boog op te slaan langzaam begon de boog zijn blauwe gloed te krijgen die wapen nog sterker maakte. Nu was de boog volledig blauw aan het glimmen, een perfecte kans om hem uit te testen. Aan de overkant stond een oude boom, een perfecte schietschijf voor haar. Ze pakte een pijl, legde die op haar boog en mikte op een soort deuk in de eik. Ze kneep een oog dicht en liet los, de pijl vloog op topsnelheid door de lucht en landde recht op haar zo genoemde 'roos'. Door haar concentratie had ze totaal niet in de gaten dat er iemand aan kwam lopen.

Ooc. Volgorde wie post maakt natuurlijk niks uit :3

Onderwerp: Re: Oh, you two {Ace + Risper} wo jan 22, 2014 9:44 am

De beige kleurige mantel wapperde sierlijk mee met de wind, want –normaal gesproken- voor meer kou moest zorgen dan warmte. Maar daar had de witharige jongen weinig last van. Zijn lichaamstemperatuur was van nature al ijskoud. Vanaf het moment dat Ace zijn kracht had ontdekt had zijn lichaam zich aan z’n kracht aangepast. Zodat hij één was met het ijs. Hij wás het ijs. Ace liep vlak langs een aantal bomen, zo af en toe zijn hand ertegen zettend om steun te vinden. Een “ontmoeting” met een medemagiër was niet geheel goed afgelopen. In de ochtend waren ze elkaar tegen gekomen, gewoon gepasseerd over een smal weggetje. Blikken die elkaar niet aanstonden leidde tot een hevig gevecht. Tegelijk waren ze aan elkaar opgegaan. Als een stel pitbulls hadden ze gevochten tot ze beide zo afgepeigerd waren dat ze besloten het zo te laten. Een nutteloos gevecht was het geweest, wat overduidelijk teveel energie had gekost. En ook kleren waren ten onder gegaan. De halve linkerpijp van Ace’s broek lag eraf. Gescheurd huid werd aan elkaar gekleefd door een dun laagje ijs. Kletterend water drong zijn oorschelpen binnen. Dat zou een perfecte plek zijn om weer op krachten te komen. Echter zag Ace bij aankomst dat hij niet alleen was. Een persoon met blond haar zat langs het water. In haar handen was een boog te zien. De pijl was net afgeschoten, recht in de deuk van een boom. ’Nooit gedacht jou hier weer tegen te komen,’ waren zijn eerste woorden. Hij stapte naar de boom toe en keek met zijn ijs-blauwe ogen naar de pijl. ’Goed geschoten.’ Moeite doen om dat ding eruit te trekken deed Ace niet. Het was haar pijl, haar wapen. Zelf zou hij het ook niet fijn vinden als iemand met diens klauwen aan zijn wapen zat. Een vaag gevoel borrelde bij hem omhoog, waarna hij eens rondkeek. ’Volgens mij zijn we niet alleen.’

Onderwerp: Re: Oh, you two {Ace + Risper} wo jan 22, 2014 11:21 am

“Heb je het alweer gedaan!” schreeuwde de man. “Stop met op mijn tenen staan!” Met een verontschuldigende blik boog Risper voor de man neer. “Het spijt me! Het spijt me heel erg!” probeerde hij nog te zeggen. Hij wist wat er zou gebeuren als deze man kwaad werd. “Nee! Ik pik het niet meer! Kom hier!” schreeuwde de man en hij begon naar Risper toe te rennen. “Wah!” Risper rende snel weg. “Oh nee, deze keer ontsnap je me niet, vuile ongeluksrat dat je bent!” schreeuwde de man terwijl hij achter Risper aan rende. Omdat de man grotere benen had, was hij Risper aan het inhalen. Snel focuste Risper op energie naar zijn hand sturen. “Kom op… Kom op… Werk eens…” mompelde hij. Daarna was er even een snel, klein flitsje. Zijn ogen waren paars en hij had een paars, doorschijnend zwaard in zijn hand. “Eindelijk! Oeh, een zwaard… Dat is nieuw.” “Wat ben je van plan met dat- Waar haalde je dat vandaan?! Wacht, ben jij een magiër? Ach, maakt ook niet uit… Ik zal je mores leren!” schreeuwde de man die hem koppig bleef volgen, steeds dichterbij komend. Ineens schoot Risper vooruit, minstens twee keer zo snel als zijn achtervolger. “Wah! Help!” schreeuwde hij hulpeloos terwijl zijn zwaard hem naar voren trok. Sneller en sneller werd hij naar voren getrokken. Door een bos heen. Over een rivier. Een stukje door de lucht zelfs. Meerdere keren kreeg hij takken in zijn gezicht, waarvan er een paar in zijn haar bleven steken. Misschien moet ik het zelf proberen te besturen? Ging er door zijn hoofd. Hij dacht aan een vogel en ja hoor, het zwaard trok hem de lucht in. Geschrokken liet hij het zwaard hem weer over de grond meesleuren. Daarna werd hij een berg op getrokken, een rivier in. De rivier stortte naar beneden in een waterval. Oh god… Het zwaard trok hem naar de waterval. Daarna trok het zwaard hem naar beneden, waar hij vaag een paar figuren zag staan. Schreeuwend probeerde hij omhoog te vliegen door met zijn armen te zwaaien, wat niet echt lukte. Het zwaard trok hem een stukje verder zodat hij nog net in de rivier belandde. Hij voelde hoe stenen over zijn huid schraapte en hij kon zweren dat hij ook wat kleren hoorde scheuren. Hij dacht eindelijk klaar te zijn, maar zijn zwaard dacht er anders over. Die trok hem nog het droge op, waarbij hij nog meer wonden kreeg. Ineens trok het zwaard hem heel hard naar een rots, maar alleen het zwaard raakte de rots. Er kwam een gat in de rots en zijn zwaard verdween. Daardoor viel hij op de grond, voor de voeten van een jongen en een meisje. Het meisje kwam hem bekend voor, maar wie de jongen was… Wacht eens even… Misschien was dat wel haar vriendje! Iemand met de schoonheid van een zeemeermin moest toch wel een vriendje hebben? Hij stond op en vloekte binnensmonds toen hij de pijn van zijn nog-bloedende wonden voelde. Hij haalde een paar waterdichte pleisters uit zijn zak, die hij altijd bij zich had voor het geval dat, en deed die op de wonden. “Hey daar.” zei hij zo nonchalant mogelijk. Hij probeerde dit effect te vergroten door op een kei te leunen die er niet was, waardoor hij omviel. Zichzelf binnensmonds vervloekend stond hij weer op. “Ik ben Risper,” zei hij en hij rijkte zijn natte, beetje bebloede hand uit naar de jongen die hij nog niet kende. “Risper Gaither. En jij?” vroeg hij aan de onbekende, nog steeds drijfnat van de val in de rivier. De paarse gloed in zijn ogen verliet zijn ogen weer.

[OOC: Tada! 608 woorden! Eigenlijk wilde ik er 666 van maken, maar... M'n inspiratie is dood nu :P]

Onderwerp: Re: Oh, you two {Ace + Risper} wo jan 22, 2014 8:33 pm

Ausna hoorde voetstappen achter haar, meteen keek ze om en zag dat het Ace was, uit zijn mond kwamen woorden, de blondine verstond ze half "’Nooit gedacht... hier weer tegen... komen" hij zette een stap richting haar schietschijf en complimenteerde haar over haar schot. Ze stond op en liep naar de boom, trok de pijl eruit en zei "ja, had ik ook niet verwacht, en dankje"[/i] ze was net uitgesproken of hij sprak "volgens mij zijn wel niet alleen" hij had dat nog geen seconde gezegt of er kwam een andere jongen aan, hoe heette hij ook al weer? Ausna wist het even niet meer, maar toen stelde hij zich stuntelend toe. Terwijl hij zijn naam zei probeerde hij ergens op te leunen, maar omdat dat voorwerp er niet was viel hij op de grond. Tussen zijn stuntelige gedracht hoorde ze nog zijn naam Risper, ze keek goed en zag dat hij een paarsachtige gloed in zijn ogen had, maar die verdween al snel. [b]"ik had nooit gedacht jullie twee nog te zien" Ausna liep naar de twee toe en keek bijde aan, zij kende hun wel, maar zo te zien konden hun twee elkaar niet.

Onderwerp: Re: Oh, you two {Ace + Risper} zo jan 26, 2014 6:30 am

Met een kalme blik had Ace toegekeken hoe Ausna opstond en de pijl eruit trok. De boog was nooit echt zijn wapen geweest, maar de “schoonheid” erin zien zag hij wel. Geruisloos, snel en dodelijk. Wat dat betreft was het zwaard compleet anders. "Ja, had ik ook niet verwacht, en dankje" Sprak ze na zijn woorden. Een zuinige glimlach verscheen op zijn lippen, maar die verdween al snel weer. Want iets trok zijn aandacht. Iemand kwam zowat uit de lucht gevallen. Nou ja, van de waterval afgedenderd. De meest droogste blik verscheen in Ace zijn ogen terwijl zijn blik de vallende persoon volgde. Wat, in vredesnaam, deed die gast daar? Wie sprong er nou vrijwillig van een waterval af en dan zeker deze. Voor de onbekende het water raakte vernauwde hij zijn ogen. Wacht eens. Er zat wat in diens hand, alleen wát het precies was… En toen klonk de klap van het water. Auwtch. Ineens kwam de persoon weer tevoorschijn. Nu kon Ace zien wat voor ding het was. Een zwaard. Een voorttrekkend zwaard. Hij trok een wenkbrauw op. Eigenaardig en ergens toch ook wel vermakend. Al was dat niet aan zijn gelaatstrekken te zien. ’Wat een circusact,’ mompelde hij binnensmonds, zo erg dat het voor andere oren amper te horen was. De kortharige jongen was voor de tweede keer opgestaan na één van de grootste falen die men kon hebben. “Ik ben Risper.” Onderzoekend keek Ace de jongen, blijkbaar genaamd Risper, aan. “Risper Gaither. En jij?” Vervolgens gleed zijn blik naar beneden waar een uitgestoken hand te zien was. Een enige tijd bleef de witharige magiër roerloos staan. Het was beleefd om een hand aan te nemen, dat wist hij, maar het was wantrouwen dat hem tegenhield. Zijn vertrouwen in anderen was nihil. Toch slaakte Ace een zachte zucht en nam toen de hand aan, ondanks dat de andere hand nat en vies was. ’Ace… Hitsugaya.’ Direct hierna trok hij z’n hand terug en zette een kleine pas achteruit. "Ik had nooit gedacht jullie twee nog te zien" Hoorde Ace Ausna zeggen. ’Dus jullie kennen elkaar ook al?’ Van Ausna keek hij naar Risper en weer terug. ’Trouwens, mooie actie had je net… Deed je zwaard dat geheel uit zichzelf?’ Was zijn vraag aan de andere jongen.

Onderwerp: Re: Oh, you two {Ace + Risper} ma jan 27, 2014 3:42 am

Schiet eens op met die hand schud… Ik krijg een lamme arm… Hij zag hem iets mompelen, maar na een tijdje schudde hij zijn hand. Eindelijk… “Ace… Hitsugaya.” Antwoordde de jongen die Ace moest heten. Direct hierna trok hij zijn hand weer terug en zette een stap naar achteren. Begrijpelijk, want Risper had nogal vieze handen. Maar waarom die stap naar achteren? Zo vies was hij toch ook weer niet? Hij rook even zijn oksel om te checken of hij erg stonk. Nee, het water heeft alle geuren weggehaald. “Ik had nooit gedacht jullie twee nog te zien.” zei Ausna. Blijkbaar kende ze Ace al. “Trouwens, mooie actie had je net… Deed je zwaard dat geheel uit zichzelf?” vroeg Ace aan hem. “Eh… Volgens mij moet ik het zwaard ook kunnen besturen, maar… Het is een nogal koppig zwaard. Het was trouwens ook de eerste keer dat het een zwaard was. Normaal gesproken zou het een mes worden. Nou ja, eerder een dolk, maar… Je kunt het ook een mes noemen,” legde Risper uit. “Trouwens… Mooie boog. Ik wil ook een boog kunnen maken, maar ik weet niet of dat gaat lukken… Kun je er goed mee schieten?” vroeg hij Ausna. Daarna begon hij weer te denken dat het misschien wel zijn vriendinnetje was. Hij vroeg zich af wat ze aan het doen waren voor hij daar was aangekomen. Nee! Hier moet ik niet aan denken! Is wat Risper tegen zichzelf schreeuwt in zijn gedachten. Een klein beetje jaloezie zat diep in zijn buik. Meer omdat er iemand was die iets had wat hij niet had. Jaloezie vanwege het vriendinnetje gedoe, maar ook vanwege de boog. “En… Zij jullie twee… Eh… Hebben jullie verkering?” vroeg hij aan het tweetal op zijn gewoonlijke stuntelige manier.

OOC: Edit: Ik vond nog wat foutjes :P en... het is een beetje kort voor mijn doen... Sorry~

Onderwerp: Re: Oh, you two {Ace + Risper} ma jan 27, 2014 4:14 am

“Eh… Volgens mij moet ik het zwaard ook kunnen besturen, maar… Het is een nogal koppig zwaard. Het was trouwens ook de eerste keer dat het een zwaard was. Normaal gesproken zou het een mes worden. Nou ja, eerder een dolk, maar… Je kunt het ook een mes noemen,” legde Risper uit als antwoord op de vraag van Ace en ging verder kwekken “Trouwens… Mooie boog. Ik wil ook een boog kunnen maken, maar ik weet niet of dat gaat lukken… Kun je er goed mee schieten?" Ausna glimlachte een beetje, het kwam er best wel stom uit omdat het zo op deze manier werd gezegd. ze besloot er maar rustig antwoord op te geven zodat ze het niet hoefde te herhalen. "het was voor mij niet erg moeilijk om er eentje te maken en ja, natuurlijk kan ik ermee schieten" Ausna had aan een kant het gevoel om het te demonstreren maar wat zouden ze dan van haar denken? Al kwam ze wel hierheen in de eerste plaats om wat te oefenen met haar magie, al zou dat nu niet gaan lukken. Ze bracht haar boog dichter naar haar toe, spande het touw met de pijl, richtte op haar 'schietschijf' en liet los. De pijl vloog met een noodvaart op de boom af en landde precies in het midden van de schijtschijf. Ze was net onderweg om de pijl te pakken en Risper stelde een vraag, een vraag die Ausna, een vraag die zij totaal niet had verwacht: "En… Zij jullie twee… Eh… Hebben jullie verkering?” Ausna's ogen werden groot, nog nooit had iemand zo een soort vraag aan haar gesteld. meteen antwoorde zij, zonder Ace iets te laten zeggen "Nee dat zijn wij niet". Ausna heeft haarzelf altijd al geërgerd, ze wist nooit waarom maar ze kon gewoon niet tegen dit soort vragen.

Ooc. 306 words, ik kon er even niks anders bedenken

Onderwerp: Re: Oh, you two {Ace + Risper} di feb 04, 2014 8:25 am

A C E

Dat was een grapje toch? Ace zag hoe Risper aan diens oksel rook en kon zijn rollende ogen niet meer tegenhouden. Al zou die gast een uur tegen de wind stinken, dan zou dat voor Ace nog geen reden zijn om een stap terug te zetten. Hoewel hij zich kon voorstellen dat velen dat wel zouden doen, was hij niet zo. Wat dat betreft week hij af van de rest van de mensen. Zijn redenen waren altijd anders geweest. Nou ja, liever anders dan een simpele stereotype. “Eh… Volgens mij moet ik het zwaard ook kunnen besturen, maar… Het is een nogal koppig zwaard. Het was trouwens ook de eerste keer dat het een zwaard was. Normaal gesproken zou het een mes worden. Nou ja, eerder een dolk, maar… Je kunt het ook een mes noemen,” legde Risper uit. Ace knikte kort. Het klonk best interessant. Zo een wapen tevoorschijn kunnen toveren, ongeacht of het een mes, dolk of zwaard was. Een wapen was een wapen. “Trouwens… Mooie boog. Ik wil ook een boog kunnen maken, maar ik weet niet of dat gaat lukken… Kun je er goed mee schieten?” Vervolgens gleed zijn blik naar Ausna, die even glimlachte. Het zou wat zijn als je een boog had waar je niet goed mee kon schieten. Dan was je mooi de sjaak . "Het was voor mij niet erg moeilijk om er eentje te maken en ja, natuurlijk kan ik ermee schieten." Zo stil als hij kon zijn hielt hij zich buiten dit gesprek. Het liefst hielt Ace zich op de zijlijn. Zeker als ze in een groep waren. Of het desinteresse was in anderen of onzekerheid daar was hij zelf nog niet helemaal over uit. Hij pakte een appel uit de rugtas die naast zijn katana op zijn rug had gehangen en liet daar een heel klein beetje ijs overheen groeien. Het zorgde voor een frisse, koude smaak waar hij zo verzot op was. Net op het moment dat Risper begon te spreken, nam hij een hap. “En… Zij jullie twee… Eh… Hebben jullie verkering?” Ausna gaf al vrijwel meteen antwoord –waar Ace heel opgelucht over was- maar verslikte zich toch in dat stukje appel waardoor hij begon te hoesten. Vluchtig draaide Ace zich van hen weg en probeerde zich van de “schok” te herstellen. Verkering?! Hij?! Met Ausna?! Dat was niks meer dan een slechte grap. Niet dat Ausna lelijk was, of onaardig. Het was meer het idee van het verkering hebben. Bah, daar had Ace totaal de behoefte niet aan. Als iets een lastig volk was dan waren het wel vrouwen. Zodra de witharige jongen voldoende lucht naar binnen had gekregen, keerde hij zich weer naar hen toe. ’Zoals Ausna al zei, nee.’ Viel hij bij. ’En wat als het zo was, wat interesseerde jou dat dan?’ Vervolgens bracht Ace de appel weer naar z’n mond en nam er een hap van. Rustig kauwde hij erop totdat het stukje voldoende verpulverd was om doorgeslikt te kunnen worden. ’Als je enige interesse in haar hebt moet je het echt wat slimmer gaan aanpakken.’

OOC: Sorry voor late reactie. Inspiratie staat op 0,0%

Onderwerp: Re: Oh, you two {Ace + Risper} za feb 15, 2014 9:50 am

“Het was voor mij niet erg moeilijk om er een te maken en ja, natuurlijk kan ik ermee schieten.” Antwoordde Ausna, waarna ze even liet zien hoe het moest. Wauw, ze is er best goed in, dacht Risper. Daarna stelde hij zijn domme vraag. “Nee dat zijn wij niet!” zei Ausna meteen. Hij zag hoe Ace begon te hoesten en zich omdraaide. Misschien dat ze elkaar gewoon leuk vinden? “Zoals Ausna al zei, nee. En wat als het zo was, wat interesseerde jou dat dan?” vroeg Ace. “Nou…” wilde Risper beginnen, maar Ace was nog niet klaar. “Als je enige interesse in haar hebt, moet je het echt wat slimmer gaan aanpakken.” Zei Ace. Even keek hij hem schaapachtig aan. Daarna begonnen zijn wangen rood te worden. “W-w-wat?! Ik?! N-nee! Wa-waarom denk… Ik bedoel… Waarom zeg je- Wat?! Ik vind haar niet leuk! Niet dat ze lelijk is… Of… Ah! Ik vind- Ik bedoel… Waarom zou ik haar leuk vinden! I-i-ik ken haar nauwelijks… W-want… Eh… Waarom zeg je dat! En… Ik bedoel… Misschien is ze wel leuk, maar- Niet dat ik haar leuk vind, maar misschien dat… Eh… Eh… Ah!” kwam er uit zijn mond met een zeer hoge snelheid. Hij schudde even zijn hoofd om zijn gedachten weer helder te krijgen. “Wat ik wilde zeggen is,” begon hij terwijl hij weer op een rots wilde leunen die er niet was. “Dat ik- Au!” mompelde hij toen hij de grond raakte. Hij stond niet op, maar ging zitten. “Dat ik te geweldig ben om in een vaste relatie te zijn. Ik moet toch aan m’n fans denken? Die zouden zo verdrietig zijn.” Legde hij hen uit. Hij veegde een pluk haar uit zijn gezicht en stond op. “Ik hoop dat je het nu wel begr- Wah!” instinctief had hij een mes opgeroepen terwijl hij aan het praten was. Zijn ogen waren weer paars. Waarschijnlijk was dat omdat hij te zenuwachtig was. Hij keek even naar het irritante wapen. Daarna vloekte hij binnensmonds. “Ga weg! Ik heb je nog niet nodig!” beval hij het mes. Het mes, blijkbaar verdrietig, werd heel koud en stuurde zichzelf naar de grond. Omdat Risper niet mee wilde vallen, liet hij het los. “Ik meen het, ik heb je nog niet nodig. Ik beloof je dat als je nu verdwijnt, ik je ga gebruiken om taart te snijden.” Vertelde hij het mes. Meteen daarna verdween het en verdween de paarse gloed in zijn ogen. Daarna stond hij op en wreef hij over de zere plek op zijn zij. “Maar goed… Ik kon toch niet weten dat jullie niet samen zijn? Ik zag gewoon Ausna, een meisje, bij jou, een jongen. Tenminste, ik ga er van uit dat je een jongen bent… Dat ben je toch?” vroeg hij aan Ace. “En… Jij bent toch wel een meisje?” vroeg hij voor de zekerheid aan Ausna. Het zou een beetje stom zijn als hij dit zei terwijl ze eigenlijk allebei meisjes of allebei jongens waren. Of misschien was het wel zo dat Ausna een jongen was en Ace een meisje. Dat zou stop zijn. Nu maar hopen dat hij het niet verkeerd gezien had…

Onderwerp: Re: Oh, you two {Ace + Risper} ma feb 24, 2014 7:45 am

Ausna zag dat Ace een appel erbij pakte en die begon op te eten, het leek erop dat de 'vraag' van Risper niet echt goed bij hem was doorgedrongen omdat hij er vrijwel meteen in stikte en zijn deel van het antwoord gaf. Risper was weer aan het praten al verstond ze er weining van, ze verstond wel van wat hij zei in haar 'zelfgemaakte' versie "Wat?! Ik?! Nee! Waarom denk… Ik bedoel… Waarom zeg je- Wat?! Ik vind haar niet leuk! Niet dat ze lelijk is… Of… Ah! Ik vind- Ik bedoel… Waarom zou ik haar leuk vinden! Ik ken haar nauwelijks… Want… Eh… Waarom zeg je dat! En… Ik bedoel… Misschien is ze wel leuk, maar- Niet dat ik haar leuk vind, maar misschien dat… Eh… Eh… Ah!” het meisje kreeg echt de neiging om iemand te gaan slaan, het maakte haar echt niet uit wie of het nou haarzelf was Risper of Ace -die er trouwens heemaal niks mee te maken heeft- is. Ze balde even haar vuisten probeerde de woede even weg te laten gaan, want dit ging zo écht niet! "Als eerste zou je nu echt willen stoppen met stotteren? Er is bijna niks van te verstaan, en ja ik begrijp wat je bedoeld. Tenminste half." Risper begon weer te stotteren of tenminste, te praten zoals hij altijd doet en zijn ogen werden weer paars. Ausna keek naar zijn hand die nu een mes vasthield, had hij die nou 'opgeroepen' omdat de jongen zich bedreigt voelt, of per ongeluk? Al snel wat het duidelijk omdat de zwartharige kwaad begon te roepen naar het mes en liet het los. Waarna het op een één of andere manier verdween, en toen het mes verdween waren die paars-achtige gloed in zijn ogen ook weg. Risper begon weer te praten, al verstond Ausna er nu wel alles van “Maar goed… Ik kon toch niet weten dat jullie niet samen zijn? Ik zag gewoon Ausna, een meisje, bij jou, een jongen. Tenminste, ik ga er van uit dat je een jongen bent… Dat ben je toch?” vroeg hij aan Ace. “En… Jij bent toch wel een meisje?” Dit maakt Ausna wel echt kwaad, wat je ook duidelijk kon zien aan haar ogen; al zijn die natuurijk van natura niet rood, was het degelijk te zien dat ze een soort van opgloeiden. Het was veel mensen gelukt om haar boos te krijgen, maar Risper, die wist haar echt kwaad te krijgen. Zonder enige waarschuwing pakte ze razendsnel een pijl uit de pijlenkoker die om haar rug hing en schoot er een op Risper af, het was haar bedoeling om de laatst genoemde eens goed te laten schrikken ermee door de pijl lang hem te suizen en in een boom terecht te laten komen die niet zo erg ver van de jongen vandaan stond. Dit ging precies volgens plan al was de wel wel iets dichter langs hem gegaan dan ze in gedachten had, en had zij nou een scheur in zijn shirt gemaakt? Want zo leek het wel, of was het gewoon haar verbeelding? Ach ja, dat zal wel. Dit had Ausna wel een klein beetje gekalmeerd maar nog steeds was ze kwaad op hem. 'hoe durft hij nou weer dat te vragen! Natuurlijk ben ik een Meisje!' ja, Risper had Ausna nu echt officieel kwaad gemaakt.

Onderwerp: Re: Oh, you two {Ace + Risper} vr apr 04, 2014 5:02 am

Too cold for this nonsense

To die would be an awfully big adventure

Het feit dat Rispers’ wangen rood begonnen te kleuren vertelde hem meer dan genoeg. “W-w-wat?! Ik?! N-nee! Wa-waarom denk… Ik bedoel… Waarom zeg je- Wat?! Ik vind haar niet leuk! Niet dat ze lelijk is… Of… Ah! Ik vind- Ik bedoel… Waarom zou ik haar leuk vinden! I-i-ik ken haar nauwelijks… W-want… Eh… Waarom zeg je dat! En… Ik bedoel… Misschien is ze wel leuk, maar- Niet dat ik haar leuk vind, maar misschien dat… Eh… Eh… Ah!” Hard moest Ace zijn best doen een geeuw in te houden. Dat kleine beetje informatie had nog langer geklonken dan de speech van een één of andere hoge piet. Speeches… Hoe men zoiets kon verzinnen. Het was bedacht om moed in te spreken, het vuur te weer doen oplaaien. Niet om men in slaap te laten vallen. ’De ontkenningsfase, altijd leuk om te zien,’ was zijn droge reactie. Het interesseerde hem niet of Risper Ausna nou leuk vond of niet, zolang hij maar buiten dat gehele relatie gebeuren werd gehouden. Zodra je eenmaal in die cirkel zat, dan kwam je er moeilijk weer uit. Daarom hielt Ace zich afzijdig van dat soort dingen. “Wat ik wilde zeggen is,” Dit beloofde zoveel goeds. Hij verwachtte een slimme opmerking. Echter kwam daarvoor in de plaats dat Risper op iets probeerde te steunen wat er niet was, en weer op z’n muil ging. In plaats van zijn hand tegen z’n gezicht te brengen, sloot hij enkele seconden zijn ogen.’Dat.. Was echt zo hopeloos.’ Dat een peuter van vijf op diens bek ging door iets onbenulligs kon hij zich nog voorstellen. Maar een tiener van ongeveer zijn eigen leeftijd? Beschamend. Toch leek het de gevallen jongen niet veel uit te maken. Ongegeneerd sprak deze verder: “Dat ik te geweldig ben om in een vaste relatie te zijn. Ik moet toch aan m’n fans denken? Die zouden zo verdrietig zijn.” Nu verscheen er in zijn ijsblauwe ogen een vlaag van ongeloof. Had die jongens wel eens door wat voor soort onzin hij uitkraamde? Ausna leek niet bepaald blij te zijn met deze onzin. Ze leek op uitbarsten te staan. Wat een gezellige ontmoeting as dit toch. "Als eerste zou je nu echt willen stoppen met stotteren? Er is bijna niks van te verstaan, en ja ik begrijp wat je bedoeld. Tenminste half." Wat een uithaal. En dat nog wel na een compliment. Halve compliment. Misschien bestond de kans dat ze dat niet gehoord had. Vast niet. Vrouwen hoorden altijd wat ze wilden horen, ongeacht hoe onduidelijk de andere persoon sprak. Onderzoekend had Ace gekeken naar de kleine verandering die Risper was ondergaan: het verkleuren van diens ogen. Kort daarna was een mes in zijn handen verschenen. Zwijgend had Ace geluisterd naar het “intense” gesprek tussen wapen en meester, waarna het wapen verdween. Friendzoned. “Maar goed… Ik kon toch niet weten dat jullie niet samen zijn? Ik zag gewoon Ausna, een meisje, bij jou, een jongen. Tenminste, ik ga er van uit dat je een jongen bent… Dat ben je toch?” vroeg Risper aan hem. “En… Jij bent toch wel een meisje?” Een trekje van irritatie verscheen bij Ace zijn ene oog, terwijl hij een ademstoot uitblies, waardoor een koud wolkje opging in de warmere atmosfeer. Een meisje… Was het zo moeilijk om te zien dat hij een gewone jongen was?! Hij hield zich behoorlijk kalm, maar het enigste meisje in hun midden leek te ontploffen. Vanuit zijn ooghoeken zag hij hoe Ausna een pijl afschoot, en Risper op een haar miste. Aangezien dit was actiever leek te gaan worden, legde Ace een hand op het gevest van zijn zwaard, dat op z’n rug hing. Daarna werd hij omgeven door een licht blauw/wit achtige gloed, een soort aura of dauw wat je regelmatig in de ochtenden zag. ’Iemand hier moet schijnbaar een bril gaan aanschaffen. Of zorgen dat hij eindelijk het verschil weet tussen jongens en meisjes. Hebben je ouders je dat nooit geleerd, Risper?’ Klonk het koel. ’Denk goed na voor je antwoord. Dat kan je een gevecht schelen.’ Nee, dit ging Ace niet langer accepteren. Normaal gesproken wist hij zich behoorlijk stil te houden. Op nu na.

» Risper Gaither