Lilith

Naam: Lilith

Leeftijd: 26 jaar

Geslacht: Vrouw

Uiterlijk:
Lilith is een lange jongedame, namelijk 1.83 meter. Hoewel ze niet erg veel rondingen heeft, maakt ze dit wel goed in lenigheid. Ze is zeer atletisch en heeft een uitstekend uithoudingsvermogen. Haar haren zijn dik, rood en golvend. Haar oogkleur is amber.

Karakter:
Lilith is zeer introvert, sommige mensen zullen haar omschrijven als onverschillig. Ze is enkel bezig met zichzelf en haar eigen doel, hierdoor heeft ze geen oog voor de mensen om haar heen. Ze is dan ook niet sympathiek en kan zich erg moeilijk verplaatsen in anderen.

Magie/Wapen:
Lilith maakt gebruik van geesten, maar wel geheel op haar eigen manier. De geesten die ze oproept huizen in haar eigen lichaam. Ze zijn dus altijd aanwezig, hoewel Lilith nu sterk genoeg is om ze met magie uit haar hoofd te houden. Wanneer ze echter in een gevecht beland, verschaft ze één van de geesten toegang in haar hoofd. Hierbij ontstaat ook een lichamelijke transformatie. Deze is afhankelijk van de geest die ze gebruikt.

.x. R A M A T H .x.
Ramath is de geest van een tijger. Dit is de eerste geest die Lilith tegen is gekomen in haar leven. Ramath had Lilith in eerste instantie volledig overgenomen, waardoor haar band met hem zeer sterk is. Nu hebben ze een goede onderlinge verstandhouding, waardoor ze een diepe connectie kunnen aangaan.
Ramath verleend Lilith kracht en soepelheid. Wanneer ze haar geest deelt met Ramath groeit er een tijgervacht over haar heen, krijgt ze ronde oren, een staart en klauwen. Daarnaast worden haar ogen katachtig en groen.

.x. S Y S T I S .x.
Systis is de geest van een slang. Lilith heeft deze geest nog geen jaar in haar bezit en ondervind moeite met hem controleren. Hoewel Systis vrijwillig plaats heeft genomen in Lilith's  lichaam, wil hij nog wel eens met haar in discussie gaan.
Systis verleend Lilith een scherpe geest en een zeer hoog reukvermogen. Haar reactiesnelheid en reflexen worden razendsnel. Wanneer ze haar geest deelt met Systis verschijnen er schubben over haar hele lichaam en groeit er een lange, krachtige staart vanuit haar staartbotje. Haar neus veranderd in twee slanke gaatjes en haar tong word lang en gespleten.

Geschiedenis:
Lilith werd geboren als dochter van twee archeologen. Omdat haar ouders overal ter wereld archeologische vondsten onderzochten, had Lilith op haar vierde al meer van de wereld gezien dan de gemiddelde mens. Tijd voor huisje-boompje-beestje was er niet, Lilith en haar ouders leefden in een trailer die ze overal naar toe reden. Het meisje werd onderwezen door haar moeder. Al met al had Lilith maar weinig contact met leeftijdsgenoten. Maar dit deerde haar niet. Haar ouders waren haar beste vrienden en ze vond het fantastisch om samen met hun oude ruïnes te ontdekken en soms zelfs magische voorwerpen te vinden. Het was echter zo'n magisch voorwerp dat haar leven in puin gooide.

Lilith was 11 jaar oud toen ze een ruïne ontdekten, diep in het oerwoud. Het leek er al gauw op dat de mensen die hier vroeger woonden een soort tijgergod hadden aanbeden. In een altaarruimte vonden ze een enorm gouden beeld van een tijger. In de nissen van de ruimte stonden kleiner artefacten. Terwijl haar ouders het grote beeld onderzocht, was Lilith de nissen aan het bekijken. Eén beeldje trok haar aandacht. Het leek van ivoor gemaakt, maar was geschilderd in de kleuren van een normale tijger. Ze reikte er naar uit en zodra haar hand het beeldje ontsloot, drong een ongelofelijke kracht haar bewustzijn binnen. Het jonge meisje viel op de grond, schokkend en trappend, terwijl haar ogen weg draaiden in haar kassen. Liliths ouders schrokken zich een ongeluk en repten zich naar hun dochter. Voor ze echter bij haar konden komen, stond Lilith alweer overeind. Ze was alleen.. anders. Haar lichaam was bedekt in een tijgervacht en haar ogen waren groen en katachtige. Twee ronde, pluizige oren groeiden door haar rode haren heen en een staart zwiepte langs haar enkel. Ramath was ontwaakt.

Voor Liliths ouders was konden doen stormde het meisje op handen en voeten de ruïnes uit. Ramath had Liliths geest volledig verdrongen en hoewel hij het verschrikkelijk vond dat hij zich in een mens bevond in plaats van een tijger, was hij eindelijk vrij! Die verschrikkelijk tempelmensen hielden hem al 123 jaar gevangen in dat beeldje. Ze hadden hem geofferd ter ere van hun vage tijgergod en daarna zijn geest opgesloten in dat beeldje. Maar nu was hij vrij!
Lilith was weg. Ze bestond niet meer. Maar toch wel. Het duurde ruim twee weken voordat Lilith bewustzijn weer terug begon te komen. Het kwam eerst in vlagen, maar ze wist haar bewustzijn steeds langer vast te houden. Hoewel ze alles zag, rook en voelde wat Ramath deed, kon ze zelf niks doen. Ze was een hulpeloze passagier in haar eigen lichaam. Voor zover ze kon waarnemen was ze nog altijd in de jungle, waar Ramath haar lichaam lenig door de bomen stuurde, sliep op takken en at van bessen en rauw vlees. Voor een lange tijd kon ze niks. Ze kon enkel beleven. Na ongeveer 3 maanden (wat overigens veel langer duurde in Liliths beleving) begon ze gaatjes te ontdekken in Ramaths verdediging. Langzaam maar zeker begon ze zijn herinneringen te bereiken. Ze leerde over zijn ouders, zijn leven, de offering. Lilith werd overspoeld door medeleven en verdriet. Hoe kon ze boos zijn op deze geest? Hij had enkel zijn kans gegrepen om eindelijk weer vrij te zijn.

Het was dit gevoel van troost en medeleven dat langzaam door sijpelde naar Ramaths bewustzijn. Na ruim een jaar begon de tijger het tweede bewustzijn in zijn lichaam op te merken. Ze begonnen te praten. Langzaam en voorzichtig stonden ze elkaar toen om elkaar te leren kennen. Lilith liet hem in haar geest kijken en hij haar in de zijne. Het meisje en de tijger begonnen elkaar te leren kennen en kwamen langzaam tot de conclusie dat ze niet boos op elkaar waren. Lilith vergaf hem zijn overname, omdat hij enkel vrijheid had gezocht. Ramath begreep al snel dat dit meisje niks met de tempelmensen te maken had. Er begonnen momenten te komen dat niet alleen Ramath door de bomen renden, maar dat ook Lilith haar spieren voelde. Dat Lilith de tak voor haar greep om niet 20 meter naar beneden te kukelen, dat Lilith zich bukte om water uit de stroom te drinken.

Het eerste moment dat Lilith weer volledige controle over haar lichaam nam was rond haar 15e levensjaar. Zij en Ramath spraken al langere tijd over haar ouders. Lilith wilde ze weer zien, ze vertellen dat ze nog leefde en alles goed met haar ging. Ramath snapte dit wel, maar was doodsbang dat haar ouders hem uit Lilith zouden dwingen. Ondanks al Liliths geruststellingen dat ze hem echt niet uit haar liet halen en dat haar ouders het wel zouden begrijpen, wilde Ramath niet toegeven. Dat was het eerste moment dat Lilith de tijger volledig verdrong en weer controle nam over haar eigen lichaam. Het moment dat ze Ramath loskoppelde verdween haar vacht, klauwen, oren en staart. Ze was weer een normaal meisje.

Zonder Ramaths krachten was ze een stuk langzamer in de jungle, maar de jaren van rennen en springen hadden haar een lenig meisje gemaakt met een enorm uithoudingsvermogen. Lilith rende een aantal dagen door de jungle, terwijl ze in haar hoofd tegen Ramath vocht om hem buiten te houden. Hij mocht haar dit niet ontnemen. Bij het eerste dorpje dat ze tegen kwam jatte ze een simpel jurkje van de waslijn, zodat mensen haar niet compleet zouden aanstaren. Omdat ze niet echt wist waar haar ouders konden zijn, zwierf ze eerst door dorpjes totdat ze bij een grotere stad aankwam. Totaal ontwend voelde Lilith totaal niet op haar gemak in de stad. Mensen voelden zich echter ook niet op haar gemak bij haar. Ze was groot voor haar leeftijd, al bijna 1.75 meter lang, droeg een aftands jurkje, geen schoenen en had verwilderd rood haar.

Het geluk was haar die dag echter gezind. Het meisje keek door enkele winkelruiten en luisterde naar de mensen om zich heen. Tot ze opeens een bekende naam hoorde vallen. De naam van haar vader. Lilith liep wat dichter naar de mensen toe en deed alsof ze door de winkelruit keek naar de boeken die er lagen, maar was volledig gefocust op hun woorden. Ze noemden een klein dorpje, genaamd Herius. Blijkbaar waren haar ouders daar gaan wonen. Vervuld van vreugde holde Lilith de straat uit. Daar stopte ze echter, want ze wist helemaal niet waar ze naar toe moest! Nu ze stil stond hoorde ze de naam Herius nog een keer vallen. En nog eens. En nog eens.. Iedereen in de stad leek het erover te hebben. Een angstig gevoel begon zich door haar ledematen te verspreiden. Waarom had iedereen het over het dorp van haar ouders. Uiteindelijk wist Lilith haar moed bij elkaar te schrapen en sprak ze een vrouw in de winkelstraat aan. Haar stem was hees, doordat ze hem jaren niet gebruikt had, toen ze vroeg: "Mevrouw, wat is er met Herius aan de hand?" De vrouw, die met handgebaren had staan vertellen aan twee andere vrouwen die aan haar lippen hingen, keek haar vol verbazing aan. "Kind, we dachten dat je daar weg kwam! Herius is een paar dagen terug aangevallen door een draak. Alles is verwoest." Lilith staarde de vrouw enkel aan, waardoor ze zich duidelijk ongemakkelijk voelde. "Als je het wil weten, het dorp is die kant op. Gewoon de weg volgen." Ze wees naar een lange weg die het dorp uitliep. Lilith knikte enkel en begon de straat uit te lopen. Haar stappen werden steeds haastiger, totdat het jonge meisje met lange sprongen over de weg rende.

Ze rende een uur lang door de heuvels, met haar bekende jungle aan haar rechterhand. Lilith voelde zich vreselijk ongemakkelijk op de weg, in het volle zicht. Maar ze durfde niet van de weg af te wijken. Terwijl haar hoofd zich vulde met paniek en doemscenario's, hield Ramath zich stilletjes in haar hoofd. Ondanks al zijn tegenstribbelingen had hij dit niet voor zijn gastvrouw gewenst. Lilith rende, totdat ze over de laatste heuvel kwam en het dorp zag liggen. Of wat er van over was. Het was een klein dorp geweest, met een kerkje in het midden, een dorpsplein met waterput, omringt door losstaande huizen en enkele boerderijen aan de rand. Dat kon Lilith er nog van opmaken tenminste, want alles lag in puin. Door het droge weer van de afgelopen tijd smeulden enkele huizen nog steeds na van het drakenvuur dat hun had verwoest. Deze complete chaos maakte haar één ding duidelijk: niemand kon dit overleefd hebben. Haar knieën begaven het en Lilith begroef haar betraande ogen in haar handpalmen. Haar lange, rode haar hing als een gordijn langs haar gezicht, terwijl ze een tijd lang huilde en snikte. Het duurde een tijd totdat ze gekalmeerd was, maar uiteindelijk stond ze op en begon ze de heuvel af te lopen. Wat ga je doen? vroeg Ramath haar voorzichtig. Mijn ouders zoeken, antwoordde Lilith kort. De tijger was het er niet mee eens en Lilith voelde en zag zijn verontruste gedachten, maar negeerde die. Ramath hield zich opnieuw op de achtergrond, wetend dat hij er toch niks tegenin kon brengen.

Tot hun verrassing was het dorp niet leeg. Er was een handjevol mensen, misschien een stuk of zes, bezig met het ruimen van puin. Ze legden persoonlijke bezittingen in karren en Lilith zag hoe ze een lichaam uit een gebouw droegen. Een rilling liep langs haar rug, maar toch stapte ze op de mannen af. "Waar is de rest?" vroeg ze uit het niets, opnieuw met een rauwe, raspende stem. De mannen schrokken duidelijk van haar en lieten nog net niet het lichaam vallen. Een grote, blonde man herstelde zich als eerste. "Aan de rand van het dorp. Loop maar mee." Lilith volgde de mannen zwijgen. Aan de rand van een akker lag een fikse rij lichamen, allemaal zo goed en zo kwaad als het ging afgedekt met tafellakens, dekens en kleding. In het akker stonden een paar mensen te zwoegen met scheppen. Graven. De grond van het akkerland was natuurlijk zachter en makkelijker in te graven. De gewassen waren toch verbrand en verwoest. Zwijgend liep Lilith langs de lichamen en tilde bij elk lijk het beschermende doek van het hoofd om te zien wie het was. De mannen en vrouwen in het akker keken naar haar, maar ze negeerde hun. Ze zocht door, totdat ze het gezicht van haar moeder vond. Ze knielde neer bij haar hoofd, legde haar eigen voorhoofd op de haren en huilde opnieuw. Daarna drukte ze een kus op haar voorhoofd en vouwde het theedoek dat haar gezicht had verborgen weer terug. Haar vader lag twee lichamen verderop, waar ze het proces herhaalde. Hierna stond ze op en begon ze het dorp uit te lopen. De mensen op het akker en in het dorp keken haar vol medelijden en in stilte na. Het laatste wat ze zagen was hoe het roodharige meisje een oranje tijgervacht kreeg, een staart en oren groeide en daarna op haar onmenselijk snelheid weg sprintte.

Lilith keerde terug naar de grotere stad waar ze eerst was geweest, waar ze terug transformeerde naar een meisje en net zolang naar de gesprekken om haar heen luisterde tot ze de naam van de draak hoorde vallen: Caellus. Vanaf dat moment had Lilith nog maar één doel in haar leven: het doden van deze draak. Ze was echter te zwak, dat begreep ze zelf ook wel. Daarom begon ze met het lezen van boeken in de plaatselijke bibliotheek. Over draken, magie en geesten. Zo leerde ze dat ze niet uniek was. Misschien wel een beetje, maar magie en het beheersen van geesten niet. Hierdoor wist ze al gauw wat tips op te pikken uit de boeken hoe ze haar krachten het beste kon trainen. Hoewel Ramath haar wraakgevoelens afkeurde, vond hij het prettig om een doel in het leven te hebben. Samen begonnen ze te trainen en versmolten hun geesten op een steeds hoger level. Na twee jaar kwam Lilith voor het eerst in contact met Guilds. Ze was enkele mensen gevolgd die ze over magie had horen praten. Eenmaal binnen het guildgebouw hield ze zich op de achtergrond, totdat ze genoeg had geleerd over het nut van Guilds en hun missies. Hoewel Lilith er niets voor voelde om lid te worden van een Guild, klonken de missies haar wel interessant in de oren.

Haar eerste missies waren simpel: voornamelijk het bezorgen van goederen in onveilige gebieden. Door haar snelheid en lenigheid wist ze de meeste gevaren te ontwijken door domweg door de bomen te reizen. Dit deed ze een jaar of twee, waarna ze ook verkennings- en zoekmissies ging uitvoeren. Het was op zo'n zoekmissie dat Lilith haar tweede geest vond. Ze was al 25 op dat moment. De jongevrouw was in een tempel, diep in een voor haar onbekende jungle. Hier moest ze een bepaald artefact vinden voor haar klant. Dit deed ze ook, maar ze vond ook wat anders. Systis was de geest van de waakslang. Vele, vele jaren geleden hadden de tempeliers Systis, een enorme boa constrictor, de opdracht gegeven om het heilige juweel (de Traan) te bewaken. Toe geweid als Systis was, had hij deze taak voortgezet na zijn dood. Vanwege Lilith connectie met Ramath, was ze ook in staat andere geesten te zien. Dwalende geesten was ze echter nog niet tegen gekomen. Met hulp van Ramath wist ze Systis ervan te overtuigen dat de tempeliers dood en verdwenen waren en dat ze de Traan naar een betere plek zouden brengen. Ten einde raad, de slang was echt niet over te halen, bood Lilith hem een plek in haar lichaam aan, zodat hij zelf kon zien dat het juweel goed terecht kwam. Na wat wikken en wegen ging de slang akkoord.

Het huizen van een tweede geest was een totaal nieuwe ervaring voor Lilith. Zij en Ramath gaven hem een plekje in haar geest en sloten hem daar stevig in, zodat de slang haar lichaam niet ongevraagd over zou nemen. Systis was echter geen stille gast. De slang was vrij praatgraag en ging maar door over 'hoe het vroeger was'. Om hem een beetje stil te houden en de reis te veraangenamen, begonnen Lilith en Ramath ook dingen over hun verleden te delen. De slang was enorm geïnteresseerd in hun band en vooral het feit dat ze elkaar zomaar geaccepteerd hadden. Na een lange, vermoeiende week reizen kwam Lilith terug bij haar opdrachtgever, die haar zeer dankbaar was en haar zonder mokken de ruime beloning betaalde die hij had beloofd. Lilith bleef nog even hangen om Systis te laten zien dat de Traan een prachtige plek in de galerij van de man kreeg. Toen de jongevrouw eindelijk weer buiten stond en vrij was om te doen wat ze wilde, bood ze de slang aan om hem terug te brengen naar zijn oude tempel. Systis had echter andere plannen. Hij wilde blijven en samen vechten en sterker worden. Na een korte beraad met Ramath en veel overtuigende woorden van Lilith, gingen de twee akkoord. Het daaropvolgende jaar trainden ze veel samen en liet Lilith haar geest ook af en toe samensmelten met Systis. Haar lichamelijke verandering kwam een beetje als een schok, maar uiteindelijk raakte ze hier ook aan gewend.

Gewapend met twee geesten trok Lilith verder door het land, op zoek naar missies die haar sterker zouden maken en uiteindelijk: het verslaan van Caellus.


Note by author;; Ik ben me opeens bewust geworden van de overeenkomst tussen Lilith en Caellus en de vete die Gray met Deliora had. Dit was echter niet intentioneel gedaan en ik hoop dat ik hier niet op afgerekend word. Ik heb dit verwerkt in haar geschiedenis, omdat ik het leuk vond om het plot van de site te gebruiken.