Exterminat a plague of rats!

Wolken dreven rustig voorbij de heldere blauwe hemel. Zijn zachte voetstappen waren nauwelijks te horen op het mos dat tussen het gras groeide... Of was het huist andersom? Zijn lange reis vanuit zijn geboorte dorpje had zijn sporen nagelaten. Cryler pointer deinste voor niemand terug. Hoe groot of sterk ze ook waren. Cryler stond gewoon weer op en ging tot hij geen energie meer over had door met vechten! Natuurlijk luisterde hij naar de Elites. Hij had geen zin om straks nog achter de trailies te belanden. Sterker nog Cry had iets met kleine ruimtes. Grote hoogtes waren geen probleem, maar kleine ruimtes die kleiner dan 3 meter in door snede waren deed hem huiveren. Misschien kwam het door zijn oude leermeester? Als Cryler zijn best niet deed of gewoon lui was voor een moment dan sloot Master Trevor hem op in een kleine ruimte die niet groter was dan 1 meter in door snede. Cryler had het niet op kleine ruimtes, maar toch was bij nog nooit verder in paniek geraakt. Prikkelbaar en snel op zijn tenen getrapt ja, maar nog nooit had hij uit pure angst een kleine ruimte uit komen vluchten. Vluchten was iets voor zwakkelingen en bangerikken! Zijn blik gleed over een in de verte wat huisjes staan. Er stonden hier en daar nog wat kleine boerderijtjes om heen waar de dieren van graaste. Cryler liep door en kwam aan hen voorbij. Als de boer, boerin of de knecht en mogelijk de kinderen van deze boerderijen hem zagen stak hij begroetend zijn hand op en liep verder. Cryler was niet geboren in Escia, maar was er naar toe gegaan omdat hij in zijn geboorte dorp niets meer was wat hem daar bond. Zijn ouders en Master waren gedood door een vulkaan uitbarsting, maar daar wilde Cryler nooit over spreken. Zijn verleden bleef voor vreemde en vaak zelfs nog voor vrienden geheim. De eerste huizen van Aquaia City kwamen langs en sommige mensen keken naar de lengte van zijn zwaard. Het ding hing tussen zijn schouderbladen en bewoog rustig heen en weer op het ritme van zijn looppas. Een bord waar Missies op stonden trok zijn aandacht, want hij had geen geld op zak en zo kon hij gelijk zijn kost verdienen. Het laatste ratsoen had hij gisteren al opgemaakt en hier zou Cryler toch echt even werk moeten vinden! Er stonden verschillende opdrachten op, maar de meeste waren veel te hoog gegrepen. Cry gromde even kort tot zijn blik op een kleine advertentie viel. Hm? Ratten? Hij was die beesten nog niet tegen gekomen, maar ineens verscheen iemand naast hem die zich ook voor die advertentie leek te intereseren? Haar vrouwelijke vormen werden gehuld achter een harnas net als zijn gespierde armen. 'Sorry maar ik was hier eerst.' zei Cryler met een vriendelijke warme stem en pakte de advertentie van het bord en hielt het voor haar te hoog om er gelijk bij te komen terwijl Cry de advertentie wat beter begon te lezen.

(Saxa)

XD Ik kon het niet laten!)

Edit door Cathy: Cryler, wat je op het laatste in je post doet heet godmodden en is niet toegestaan. Dit staat in de regels. Gelieve in toekomstige posts niet meer te bepalen wat een ander personage doet, tenzij je toestemming van diegene hebt. (Als je toestemming had van Saxa om dit te doen, meld je dit onderin je post om verwarring te voorkomen)

Een kleine glimlach speelde rond Saxa's lippen terwijl ze langs de oever van de rivier richting het dorp liep. Ze hielt absoluut niet van water. De enigste keren wanneer ze dat vloeistof gebruikte was wanneer ze zichzelf waste of om eten af te spoelen. Nooit zou ze er voor de lol in stappen om eens een eindje te gaan zwemmen. Misschien als ze eens vrienden vond die haar mee zouden slepen, maar zolang ze alleen was, nee. Toch vond ze water wel intrigerend om te zien. Het oogde zo rustig, zo vredig en toch kon water zo verwoestend zijn. Hoeveel mensen wel niet met een stroming meegetrokken werden en vervolgens verdronken... Uiterlijk schein bedriegt, die uitspraak paste perfect bij het nattige element. Achter haar voelde Saxa een ander soort aanwezigheid. Geen mens noch een magiër. De energie was koud, doods haast en toch, toch voelde het levendig. Voor enkele seconden keek ze over haar schouder achterom. Een lange, gespierde man liep achter haar aan. Zijn gezicht was verborgen achter een masker en op zijn rug rustte een zwaard. Verder was hij gekleed in een donkerrood gewaad, met enkele donker bruine lederen armkappen. Deze vreemde man droeg de naam Hei. En Hei was niet zomaar een persoon die iedere mens aanschouwen kon. Enkel diegenen die hun geest openstelden voor nieuwe dingen, "onmogelijke" dingen, zouden Hei kunnen zien. Want deze verschijning was een geest. Een ziel dat geen rust had kunnen vinden en dus nog op aarde rondzwierf.
Saxa en Hei hadden elkaar anderhalf jaar terug voor het eerst gezien op een oude, maar dan ook een hele oude begraafplaats. De doden die er lagen waren meer dan 300 jaar oud. Hun graven waren sterk verouderd en aangetast door zure regen, maar er kwamen veel hangjongeren voor de "kick". Jongeren die het grappig vonden de grafstenen te vernielen. Saxa kwam vaak naar diezelfde begraafplaats om de jongeren weg te jagen, en hielp ze zielen hun rust terug te vinden. Door een incident op een donkere avond ontmoette ze Hei, een jonge samurai die gedood was door een valsstrik van zijn "broeders". Ze maakten een deal: Saxa zou de ziel helpen met onopgeloste zaken van het verleden, en in ruil daarvoor zou Hei haar zijn kracht lenen. Sinds die tijd waren de twee dus onafscheidelijk.
Haar passen werden groter bij het zien van een bord, nadat ze het dorpje was ingelopen.Ze wist wat dat was en die ervaring kon ze goed gebruiken! Het ging haar niet zozeer om de beloning wanneer een missie geklaard was. Nee, puur de ervaring. Het was een goede training, want haar krachten waren niet al te sterk. Wel... haar krachten misschien wel, enkel zijzelf niet. Het gebruiken van de kracht van een geest vergde veel lichamelijke energie. Zíj was degene die nog niet geheel voor die krachten klaar was. Net toen Saxa voor het bord stond, eens een goede advertentie vond en haar hand uit wou reiken om die te pakken, merkte ze dat de jongenman haar net voor was. Ze had hem wel eerder opgemerkt, maar aandacht had ze hem niet geschonken. Waarom zou ze? 'Sorry maar ik was hier eerst.' Pardon? Ze trok een wenkbrauw op, waarna ze een hand in haar zij zette. Wat dacht dat knappe kereltje wel niet? Ze kwamen ongeveer tegelijk aan! 'Pak hem aan, je laat dat toch niet over je heen komen?' klonk de vertrouwde, kalme stem van Hei, die nog altijd achter haar stond. Saxa's vrije hand pakte de arm van de jongen vast -de arm waarmee hij de advertentie vast houd- en probeert die zachtjes, teder, naar beneden te trekken. 'Spijt me zeer, maar we kwamen tegelijk aan. Niks met "ik was hier eerst". En nu, nu zou ik heel graag die advertentie willen zien.' Ze zette een onschuldige glimlach op, en liet haar hand nog altijd op zijn arm rusten. Nu was ze nog vriendelijk, tot het haar te lang zou gaan duren...

Cryler las rustig de advertentie en zag vanuit zijn ooghoek hoe die griet reageerde. Het was best amusant het te zien, maar dit soort dingen had hij vaker in zijn oude dorpje mee gemaakt. Haar hand in haar zij was zo meisjesachtig! Maar goed misschien dat dit beter een missie voor twee was? Er stond ratten! Geen hoeveelheden... Cryler keek haar rustig aan toen ze haar hand op zijn armpanter legde en wat zei. Ze probeerde Charmant te doen. Het had bij hem geen effect. Zijn idiaale vrouw moest geen tuttelkoningin zijn nog eentje die haar charme in de strijd moest gooien om dingen voor elkaar te krijgen. Nee ze moest een vrouw met pit zijn die van wanten wist en voor zichzelf moest op komen. Zoals ze eruit zag leek deze dame ruig te zijn, maar haar manier van doen... Nee bedankt! 'Weetje dat ik 1 ding aan jullie vrouwen nooit snap?' vroeg hij verveelt en keek haar net zo aan. 'Als jullie iets willen proberen jullie altijd de ontschuld uit te hangen en net te doen of je poeslief bent. Ik ben geen duchie die zich daardoor laat verleiden. Als je iets wilt moet je het gewoon zeggen en niet jeullie zo genoemde charme in de strijd gooien. Daar vang je geen monsters mee... Tenminste niet die in ooit ben tegen gekomen.' zei Cry. Hij zei het niet op een sarcastiesche toon, nu klonk hij ook niet verveelt, maar gewoon zonder enige vorm van beschuldiging. Goed nog kwaade gedoelingen had hij hiermee. 'Dan daarbij wat ze hier omschrijven is niet voor 1 persoon weg gelegt. Ze hebben geen idee van hoeveel het er zijn. Misschien dat we het samen kunnen oplossen voor deze mensen?' Ja Cryler kon zeer direct zijn, maar had altijd een openmening in hoe hij zijn zaken het beste kon regelen. Cryler keek haar rustig en vriendelijk aan. Hoewel hij zijn arm liet zakken was het niet door haar charme, nee Cryler hoopte dat ze met hem een team zou willen vormen? Maar voor de zekerheid schermde hij met zijn duim de lokatie van het probleem af, mocht deze dame het toch niet zo goed vinden om met hem deze plaag te lijf willen gaan?

'Weetje dat aan 1 ding van jullie vrouwen nooit snap?'  Urgh, here we go. Dit was vast zo'n zeikerd die haar een lesje ging leren. Een onbekende gast, die haar iets probeerde bij te brengen. Hoewel Saxa door die gedachte wat geërgerd raakte, stond haar gezicht neutraal. Ze was niet iemand die deed aan vooroordelen.  'Als jullie iets willen proberen jullie altijd de ontschuld uit te hangen en net te doen of je poeslief bent. Ik ben geen duchie die zich daardoor laat verleiden. Als je iets wilt moet je het gewoon zeggen en niet jeullie zo genoemde charme in de strijd gooien. Daar vang je geen monsters mee... Tenminste niet die in ooit ben tegen gekomen.' Precies, daar was het al. Wel, deze gast begreep het verkeerd. Als ze hem "verleidde" had ze wel een andere tactiek gebruikt. Sterker nog, dan had ze niet eens aan hem gezeten. Haar hand die eerst op zijn arm had gelegen, vestigde zich nu op het gevest van haar zwaard, dat trouw in zijn schede zat, wat met enkele lederen banden om haar heup hing. 'Weetje wat ik niet snap?' Strak keek ze hem in de ogen aan. 'Dat mannen zoals jij altijd een grote mond, maar naarmate de tijd verstrijkt toch in de charmes van een vrouw trappen. Trouwens, had je liever dat ik mijn zwaard tegen je ribben had gezet en je had gedwongen dat papiertje aan mij te geven? Want iets gewoon zeggen tegen jou lijkt onmogelijk, aangezien je gelijk de conclusie trok dat je voorrang had.' Nadat ze uitgesproken was richtte ze haar blik weer op het bord. Het leek er niet op dat die kerel zijn missie ging afgeven, dus kon ze beter kijken naar een nieuwe. Ja, ze had hem kunnen dwingen die advertentie aan haar te geven, maar dat ging haar teveel energie kosten. Een missie was niet gemakkelijk, zelfs al leken ze wel zo. 'Lady, heb je je keuze al gemaakt?' vroeg Hei, die nu aan de andere kant van haar stond. Onverschillig haalde Saxa haar schouders op maar reageerde verder niet. Doordat Hei over het algemeen niet zichtbaar was, kon ze moeilijk gaan praten. Straks werd ze nog voor gek uitgemaakt. Net als vroeger... 'Dan daarbij wat ze hier omschrijven is niet voor 1 persoon weg gelegt. Ze hebben geen idee van hoeveel het er zijn. Misschien dat we het samen kunnen oplossen voor deze mensen?' Langzaam draaide ze haar hoofd weer zijn kant op. Stelde hij nou voor ddie missie samen te doen? Saxa snoof eens, trok ze een bedenkelijk gezicht. Doen of niet doen? Ach, waarom ook niet? Ze knikte eenmaal. 'Prima, maar ik geef je een waarschuwing.. Of eigenlijk wil ik dat je een soort belofte aflegt.' Bloedserieus keek ze hem aan. Dit was menes. Als hij dit grappig of stom zou vonden, kon hij het vergeten. 'Ik heb nog nooit een missie samen gedaan. Dat is niet zo'n heel groot probleem, maar ik heb mijn krachten niet... Echt goed onder controle wanneer ik moe begin te worden. Daarom wil ik dat je uit m'n buurt blijft als we beginnen te vechten. Onze start was wellicht niet goed, maar ik wil je niet meteen vermoorden.'

He, he? Eindelijk eens een vrouw die eens geen blad voor haar mond nam. Ctyler grijnsde. 'Dat klinkt een stuk beter. Ze staarde naar het bord voor het hem opviel dat ze haar schouders ophaalde. Hm, hij had nu niks gezehg  Cryler stelde voor om de missie samen tedoen en grijnsde breed maar vriendelijk. 'Daarin ben je niet de eenigste.' zei Cryler en haalde zijn duim van de lokatie. 'Maar je hebt gelijk laten we dat eerste vergeten. Mijn naam is Cryler Pointer en de jouwe is?' Goed nu was hij niet een perfecte Aanmaak bespreking. Maar dat begrepen de vouwtjes toch niet.[/b]

Edit door Cathy: Wederom overtreed je een regel, Cryler. Een RPG post moet minstens 5 regels lang zijn. Ik verzoek je vriendelijk om de regels van het forum nog eens door te lezen en ik geef je de tip om je eigen post nog eens door te nemen, zodat je onnodige fouten eruit kan vissen.