Niro Esteban Vargas

General

Naam: Niro Esteban Vargas
Bijnamen: Niro, Ni, Nir, pyromaniac
Leeftijd: 23
Geslacht: Mannelijk
Magie: Pyrokinesis. Niro heeft dit van jongs af aan al onder de knie, hoewel hij in zijn jeugd minder truukjes kon dan nu. Hij kan in principe alles met vuur doen. Hij kan er doorheen lopen en het verbrandt hem niet, hij kan zijn eigen lichaamstemperatuur controleren, hij kan van scratch een vuurtje maken, dus hij heeft geen vuurstenen of brandhout nodig en hij kan wel meer dingen.

Character

Er zijn vele factoren die Niro's karakter bepalen, maar één van die dingen is toch zijn fantasierijke geest. Het is nooit echt bewezen, maar hij lijkt een soort van lichte vorm van schizofrenie te hebben. Hij leeft in een eigen wereld, waarin alles zijn vriend is. En dan werkelijk alles. Bomen, lantaarnpalen, boeken, planten etcetera. Voor de ogen van anderen ziet het er vaak maar raar uit, maar in zijn hoofd zijn het vaak gewoon hele personen of dieren waar hij tegen spreekt. Het is een aandoening die hij sinds zijn geboorte al heeft en er is weinig aan te doen. Daarnaast is Niro een normaal persoon te beschouwen. Hij is beschermend over zijn dierbaren en zal alles doen om ze veilig te houden of ze te redden. Hij zal letterlijk en figuurlijk door het vuur gaan voor hen. Hij is geen ongemakkelijk persoon om bij te zijn. Of hij praat gewoon de hele tijd door, of hij gaat met vuur zitten spelen en het zal niet eens awkward zijn. Maar hij is qua ontvlambaarheid net een stereotype van een vuurstuurder. Hij is geen gunstig persoon om bij te zijn als hij kwaad is. Hij is dan te vergelijken met een uitbarstende vulkaan, lava in de vorm van vuurstoten waarmee hij waarschijnlijk een huis of twee in de fik zet. Hij is een gigantische heethoofd en het is dan ook wijs om hem even vast te binden. Daarnaast is Niro niet erg genadeloos tegenover vijanden. Net zoals de combinatie gas en vuur is hij dan niet te stoppen tot zijn vijand dood is, verschroeit tot slechts as. Dat maakt missies voor hem soms erg lastig, omdat mensen soms in leven gelaten moeten worden. Hij kan zich dan wel inhouden, hoewel hij dat niet altijd wilt. Hij is letterlijk geobsedeerd met vuur. Hij zet dingen graag in vuur en vlam, hij kijkt er graag na. Hij omringt zichzelf gewoon het liefst met vuur. De warmte laat hem veilig voelen. Zijn beste vrienden zijn dan ook vuurtjes, omdat ze hem op zijn gemak kunnen laten voelen.

Appearance

Haar: Niro heeft robijnrood kort haar wat tot zijn oren komt. Het is een typisch out-of-bed kapsel. Hij hoeft er 's ochtends niets aan te doen. Zijn haar is namelijk zo steil dat het niet echt een neiging heeft om recht overeind te staan.
Ogen: De meesten herkennen Niro aan zijn rode haar. Anderen herkennen Niro aan zijn ogen. Zijn ogen hebben een oranje-geel achtige tint en het lijkt net alsof er ook vlammetjes in zijn ogen dansen. Tijdens het vuursturen is dit ook wel zo. Dan krijgen zijn ogen een soort gloed en kun je letterlijk vuur in zijn ogen zien dansen.
Skin&Body: Niro heeft een licht getinte huid met hier en daar wat brandwonden  op zijn lichaam door ongelukken in zijn jeugd. Hij schaamt zich niet voor deze brandwonden en is niet bang om ze te laten zien. Hij is ongeveer 1,75 en is wat achtergelopen met zijn groei door zijn jeugd, dus is hij kleiner dan hij had moeten worden (ze hadden hem op 1,89) geschat. Hij heeft duidelijke spieren, maar niet overdreven veel.
Clothing: Niro draagt niet veel opvallende kleding. Kleuren die je regelmatig tegenkomt zijn donkerrood, bruin, zwart en accentjes met goud. Hij draagt vaak een donkerbruine cape met een capuchon, zwarte ruitershandschoenen, een donkerrood shirt met een waistband, donkerbruine broek en hij heeft altijd een soort speciale laarzen aan. Het zijn knie-hoge zwarte laarzen met een stalen zool en stalen ringen over de laars verspreid. Op deze stalen ringen zitten spikes, en deze zijn niet stomp. Het doet dus vreselijk pijn als hij je trapt, wat hij in vele gevallen ook redelijk vaak doet.

The Past

Niro had altijd al gevoeld dat hij niet in een normale wereld behoorde, niet in een wereld zonder ongewone dingen of zonder mensen als hem, met een speciale affiniteit. In het dorp waar Niro geboren werd, waren er geen magiërs. Er waren families die magie in het bloed hadden, maar zelf geen magiër waren of dit verborgen. Zijn eigen familie had dit ook. Zijn familie was niet gezegend met magische krachten. Elke persoon die hij leerde kennen, had niks met magie of wou er niets mee te maken hebben. Echter, bleek dat zijn over-over-overgrootouders wél over magie bezaten. En die erfelijke factor trof net de baby van Esteban Vargas en Maria Straussmann: Niro Vargas.

Niro was als baby al niet helemaal normaal. Lichamelijk gezien was hij vrij onstabiel. Zijn temperatuur steeg en daalde in golven. Hij kon stijgen naar 40 graden, maar in een paar minuten weer terugzakken naar 37 graden. Hij werd echter nooit ziek. Waar mensen met 40 graden koorts hebben, had hij helemaal niks. Hij was wel vaak moe door de vele temperatuurstijgingen en dalingen. Zijn ouders wisten niet wat ze ermee moesten doen, maar het probleem loste zichzelf over de jaren op.
Hoewel, toen hij van baby naar peuter en kleuter ging, bleek hij absoluut niet normaal te zijn. Hij praatte niet tegen mensen of dieren, maar tegen voorwerpen. Het begon allemaal met een gesprek tegen een plant in de tuin. Zijn ouders dachten dat hij psychische problemen had en namen hem mee naar de dokter. Deze kwam erachter dat hij een soort schizofrenie had en in een eigen wereldje leefde. Hij moest vele testen ondergaan. Toen hem werd gevraagd een plant na te tekenen, tekende hij een plant op twee stengel-benen, met twee lange bladeren als armen en als hoofd de bloem zelf. In de bloem tekende hij een gezicht. De tekening was ingekleurd in rare kleuren, alsof hij kleurenblind was. Maar dat was niet zo. Hij zag de wereld om hem heen compleet anders, alsof hij in een andere wereld leefde.

Er was geen oplossing voor, maar het was ergens ook niet erg verhinderend. Hij was echter niet mentaal stabiel genoeg om naar school te gaan, dus werd hij thuisgeschoold. Daar kwam echter nog iets raars uit, net toen zijn ouders dachten de ergste klap al gehad te hebben. Hij had geen zin in zijn schoolwerk en keek er vernietigend naar terwijl zijn leraar uitlegde. Plots begon het papier te verschroeien in zijn handen en verbrandde het compleet, tot het maar een hoopje as was. Zijn docent was hierdoor erg geschrokken en was zo snel als hij kon de deur al uit. Zijn ouders kwamen uiteraard achter deze affiniteit, maar vonden het niet bijzonder of geweldig. Ze vonden het eng, gestoord. En ze wisten voor eens niet wat ze moesten doen. Uiteindelijk sloten ze Niro dagenlang op in zijn kamer, omringd door niets anders dan een matras. De gordijnen hadden ze weggehaald, zijn speelgoed hadden ze weggehaald. Alles wat kon branden hadden ze geband uit zijn kamer. Ze vonden zelfs het matras, zijn kussen en deken riskant, maar anders kon de jongen nergens slapen. Niro snapte er niets van. Wat was er zo raar aan zijn krachten? Wat was er zo eng aan? Het was toch juist gaaf. Hij kon dingen verbranden met zijn handen, hij kon dingen die anderen niet konden. Hij was speciaal in het dorp.

De dagen op zijn kamer waren droevig en alleen. In die tijd had hij niets om zich heen, geen vrienden om mee te praten, helemaal niets. Hij werd als het ware verwaarloosd. Zijn ouders waren bang voor hem en lieten hem onder geen beding uit zijn kamer. Zijn vader bouwde een soort kattenluikje waar hij voedsel doorheen schoof en hem zo nu en dan even aansprak. Niet al te lang, want Niro's antwoorden waren vaak alleen maar ''Ik ben niet raar!Ik ben speciaal! Ik hoor hier niet te zitten!''. Dagen in zijn kamer werden maanden, maanden werden jaren. Bijna twee jaar zat hij alleen maar op zijn kamer. Uiteindelijk was hij 8 jaar en was hij het helemaal zat. Hij haatte zijn ouders voor dat ze hem hadden opgesloten, hij haatte ze voor dat ze hem raar en eng vonden. Iets in zijn hoofd knapte en hij brak uit door middel van vuurmagie. Hij weet nog steeds niet hoe hij dat allemaal had kunnen doen en hoe hij zo'n controle had gehad over de magie (waarschijnlijk omdat hij nog wel eens vlammetjes maakte in zijn handen in zijn kamer, waar hij altijd tegen sprak). Hij dacht compleet niet meer na en zette alles in vuur en vlam alsof hij een vlammenwerper in zijn handen had. Het huis stond in lichterlaaie, de vlammen rezen zo hoog dat ze bijna de nacht verlichtten. Tegen de tijd dat de dorpsmensen naar het vuur kwamen, stond Niro er alleen maar te kijken, verwonderd door de pracht van de vlammen. Niemand had door dat hij de dader was. Zijn ouders lagen nog in bed, maar zij werden nog gered van het fikkende huis. Toen ze Niro zagen, werden ze allebei doodsbang.

De volgende dag stuurden zijn ouders hem weg. Zijn ouders wouden hem niet meer, hoefden hem niet meer. Ze noemden hem een demonenkind en wouden hem niet meer in hun buurt. Niro werd naar een ander dorpje gestuurd, waar er ook geen magiërs waren. Hij was bijzonder stil toen hij aankwam en was nog herstellende van zijn periode in zijn kamer. Hij was lijkbleek, dun en zag er niet heel gezond uit. Zijn tante zorgde voor hem en vertelde hem dat hij zijn vuur niet moest gebruiken hier. Niro ging hiermee akkoord. Zij sloot hem tenminste niet op. Echter, hij kon het beeld van het brandende huis niet uit zijn hoofd zetten en moest gewoon de warmte van zijn vrienden voelen. Dus begon hij kleine dingen te verbranden, dingen in zijn wereld die hij niet mocht zoals gedroogd gras, schilderijen en clowns.
Hij kende niet veel mensen in het dorp. Hij was een individu en bleef het liefst rond zijn ''vrienden''. Dit veranderde echter toen hij een appel uit een boom wou schieten (Niro is geen held in klimmen) en hij per ongeluk de hele boom in de fik zette. Een bruinharig meisje, Lesaiah, kwam naar buiten en was woedend op hem, maar een andere witharige jongen, Alejandro, vond het alleen maar cool en interessant. Zo begon Alejandro met hem om te gaan en begon Niro hem ook aardig te vinden. Ze werden goede vrienden en later begon hij ook met Lesaiah een band te vormen, ondanks dat hij haar boom in vuur en vlam had gezet. Niro kwam erachter dat ook Alejandro en Lesaiah een affiniteit hebben en zo werden ze de drie speciale kinderen van het dorp. Alejandro was hun leider, omdat hij het oudste was.
Na een tijdje besloten ze het dorp te verlaten, omdat ze wisten dat er een wereld moest zijn waarin ze wél geaccepteerd werden. Niro oefende meer met zijn vuurkrachten, die eerst meer een soort speeltje voor hem waren, maar langzamerhand echt een krachtig wapen werden. Ze rezen van dorp naar dorp, zoekend naar acceptatie, werden overal weggejaagd door bange dorpelingen. Het leek op het eerste oog hopeloos. Niro wist niet of er uberhaupt een plaats was waar ze geaccepteerd zouden worden, tot Lesaiah plotseling vertelde dat er een land was waar bijna alleen maar magiërs waren: Escia. Niro ging gelijk akkoord hiermee en volgde zijn twee beste vrienden naar het land Escia.

Trivia

* Niro houdt van alles wat met vuur te maken heeft, zijn ''vrienden'' in zijn eigen wereld, dat zijn meestal bomen, planten of alledaagse voorwerpen, koken (ook al verbrandt hij alles), scherp voedsel, paardrijden, slapen.
* Niro houdt niet van klimmen (hij kan het echt niet), water, clowns, gedroogd gras, schilderijen, opsluiting, kleine kamers, donker, kou.
* Claustrofobie Niro heeft door zijn jeugd last van claustrofobie. Hij haat het om in kleine ruimtes te zitten, vindt het doodeng omdat hij bang is dat hij weer twee jaar opgesloten zou zitten. Daarom betreedt hij nooit kleine donkere kamers.
* Hydrofobie Ook heeft Niro angst voor water. Hij heeft nooit leren zwemmen en hij haat water sowieso al. Als hij dan in een gigantische bak vol water landt met twintig meter diepte, dan zinkt hij zo naar de bodem.
* Dier Niro heeft een paard genaamd El Paso. Het is een walnoot-kleurige Arabier met zwarte manen. Het is een bijzonder bang paard, dus als hij schrikt, dan rent hij zo weg en dan moet Niro hem weer gaan zoeken.