Meeting a new buddy {Skyler}

Rogue liep met gelijke passen door de ruïnes van de stad, overal was veel schade en brokstukken van de muren en huizen lagen nog overal. Zijn voet schopte tegen een brokstuk die voor zijn pad lag, het was rustig in het gebied, een paar mensen verderop leken een picknick te hebben. Alleen door naar hun te kijken kreeg hij al honger, zijn zak bevatte een tiental goudstukken maar er was nergens in de buurt een winkel waar hij het eten kon gaan halen. Van binnen verlangde hij naar de vrijheid om te veranderen maar hij probeerde zichzelf in te houden, een trap links van hem was oud en grotendeels afgebroken, omdat Rogue het graag hogerop wil hebben liep hij door naar de trap en liep behendig de trap op. Zijn mantel vloog wild achter hem aan, probeerde los te komen wat mislukte. De trap leek oneindig te zijn, wat een illusie maar is. Een deur kwam in zicht die hem naar buiten zou gaan brengen. Zijn handen duwden tegen het verrotte hout, wat met een luid gekraak open ging. Doordat zijn ogen gewend waren geraakt aan de duisternis bij de trap verblindde het felle zonlicht hem voor een seconde of twee, in een reflex haalde hij handen voor zijn ogen en knipperde Rogue een paar keer zodat zijn ogen konden wennen aan het felle zonlicht. Nadat zijn ogen weer waren gewend liep hij verder door, naar een muurtje die in de buurt stond, klom erop en ging op de rand zitten. Het uitzicht was niet bepaald slecht, het was best wel hoog, wat hem een enorm lang zich gaf. De trap leek hem helemaal naar een hoog dak geleid te hebben, hoe kon hij anders dan zo'n uitzicht hebben?

Kyro haalde verbaast een wenkbrauw op toen er werd geschreeuwt ”Hij ging hierheen!” Wat zou diegene hebben uitgespookt als er zoveel mannen achter hem aanzaten? De man die werd achtervolgd stormde door de ruïnes en rende dezelfde trap op die de zwartharige ook had genomen. Eigenlijk was Kyro liever alleen, maar hij kon natuurlijk ook niet zeggen dat de man ergens anders moest verstoppen, daar was het nu al te laat voor. De roestige deur vloog open en de achtervolgde man stond nu recht voor zijn neus, de man leek net iets jonger dan hem en had blond stekeltjes haar, in tegenstelling van Kyro, die juist donker haar had dat langs zijn hoofd omlaag hing. ’Alsjeblieft, houd je stil. Verraad niet dat wij hier zijn,’ Kyro knikte alleen maar, terwijl zijn oog wat glimmends in zijn hand oppikte, waarschijnlijk zaten ze hem daarom achterna. ’Kan je zien waar die mensen ongeveer zijn?’ de zwartharige draaide zijn hoofd richting de scheldende mannen, waarschijnlijk omdat ze hem kwijt waren "ze staan nogal te tieren beneden, ik denk dat je wel veilig bent" vanaf zijn hoge punt had Kyro geen schaduw, waardoor de zon zijn rug goed verwarmde. De jongere man had ook een kat met zich mee, waarschijnlijk een vriend die met hem meereisde. "Kyro is de naam, wat is de jouwe?" nee, het was geen poging om een gesprek te beginnen maar Kyro vond het gewoon een beter gevoel om iemand te kennen bij naam. In zijn ooghoek zag hij dat de mannen waren opgehouden met schelden en verder gingen zoeken naar de man die vlak voor Kyro's neus was.

’Goed. Dan zal ik je niet veel langer lastigvallen.’ Kyro knikte weer, hij heeft het nooit veel gehad op spreken. ’Skyler Eucliffe.’ stelde de blondharige zich voor nadat de oudere man zijn naam had gezegd, er volgde een korte stilde en Skyler vervolgde ’En de kleine is Hector.’ de kat was hem niet echt opgevallen, niet dat Kyro erop had gelet maar toch. De nog steeds kwade mannen gingen nu alle kanten uit wat voor Skyler een perfect moment was om te vertrekken, een van het groepje stond bijna recht onder hun, wat voor flinke problemen kon gaan zorgen als een van de twee mannen een verkeerde beweging maakten. ’Hmn.. Ik denk dat ik nu wel kan gaan. Sorry voor het lastig vallen, mocht je je hebben geïrriteerd.’ de blondharige liep naar de deur, terwijl Kyro zich omdraaide, oppasend dat hij niks ging omstoten wat attentie kon trekken en antwoorde "Oke, pas wel op. Er is een vlak onder ons en ik denk niet dat je ongewenste aandacht wilt en ik heb me er niet aan geïrriteerd aan hoor" een vermaakte grijns speelde over zijn lippen, Kyro had al gezien dat de man die vlak onder hun was dezelfde trap had genomen en nu onderweg hierheen was. In zijn rechteroor weerklonken zachte stappen van de man die bijna bovenaan was, en dus in een mum van tijd zou die hier zijn. "We krijgen bezoek" nog geen seconde later werd de oude deur geopend, al was het met veel moeite. Kyro sprong behendig van het muurtje en liep richting de deur, zich klaarmaken voor als hij moest veranderen.